ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ    ΑΘΛΟΝ ΠΟΙΗΣΕΩΣ- ΓΙΑΝΝΗΣ & ΛΕΝΑ ΣΤΡΕΦΗ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡA                 

                      "Ψίθυροι ψυχής"                                       "Ημερομηνία αξιοπρέπειας"

 Άσε με να αφουγκραστώ τον ήχο της σιωπής.                Μέσα σε ένα σταροχώραφο περιπλανήθηκα

Σπρώξε τον άνεμο κατακτητή από τη σκιά.                      το άγγιγμα του ανέμου με ωρίμασε.

Γνέψε με τη λιμνοθάλασσα των ματιών σου                     Μαρμάρινοι σταυροί στάλαξαν στα

κι εγώ θα καθρεφτίσω τη θέληση.                                  χείλη μου ελπίδα κι όνειρο.

Ξέρεις ,σκάλισα τη λεμονιά                                            Η καθημερινότητά μου βάφτηκε

που φυτέψαμε κι οι λεμομανθοί διαμαρτυρήθηκαν.              με ασβέστη κι απλότητα.

Όποιος πιστεύει στο όνειρο δικαιώνεται .                            Με μάθατε την πρώτη αλφαβήτα της αγάπης.

Προχθές στην Πλούμιτσα φύτρωσε                                  Λάτρεψα τον ουρανό που σας φιλοξενεί

το πρώτο κυκλάμινο.                                                     και το χωμάτινο σεντόνι που ντυθήκατε.

Ο ουρανός μου υποσχέθηκε έναν περίπατο                        Δώσατε πνοή στο γκρίζο σύννεφο,

στην ακροθαλασσιά,(ξέρεις η σκέψη                                κελαηδήματα πουλιών σαγήνεψαν τον ορίζοντα.

θέλει θαλασσινή αύρα για να γίνει γνώση).                         Κάτω από μια βρόχινη ομπρέλα διαβάζω

Τώρα που κάθομαι στο φεγγαρόφωτο                               την ημερομηνία της αξιοπρέπειας:

νιώθω πως μου λείπει το φως.                                          "ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1943".

Έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον.

Μουτζούρωσα το πρώτο χαρτί                                                               "Βρόχινη ομπρέλα"

που βρέθηκε μπροστά μου.Κι                                                            ή ΣΤΕΛΛΑ - ΜΑΡΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΟΥ  

αμέσως ένιωσα καλύτερα.

Φωνές παιδιών αντηχούν απο το

διπλανό σπίτι.Πόσο μου αρέσει

το γέλιο των παιδιών,είναι σαν

κελάρυσμα ρυακιού στο ηλιοβασίλεμα.

Νύχτωσε,είναι  ώρα να σε αποχαιρετήσω

με ένα ποίημα.Αρχίζει κάπως έτσι:"Η αγάπη

φροντίζει το αύριο των αθώων...".

                         "Ταύγετος"

                   ή  ΒΛΑΧΑΚΟΥ ΔΑΦΝΗ